تحلیلی حریم نیوز: خانه دار شدن در کلانشهری مانند تهران شبیه رویایی دست نیافتنی شده است و دلیل این افزایش قیمت ها را نمی توان به گردن فرد یا نهاد خاصی انداخت.زنجیره ای قدرتمند و هدفمند تلاش در این امر دارند که تهران و خانه دار شدن در آن محال شود و مهاجرت به شهرهای اطراف و مناطق مختلف صورت گیرد.گران ترین پایتخت جهان لقبی است که این روزها برازنده تهران است در حالی که از این گرانی هیچ سودی در جیب شهر خاطره انگیز و دوست داشتنی ندارد و روز به روز به چین و چروک های پایتخت دوست داشتتنی اضافه می شود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حریم نیوز:
یکی از کلیدی ترین و اصلی ترین بخش های هر اقتصادی، بخش مسکن است که می تواند بخش های زیادی را با خود همراه کند. تحرک و رونق در بخش مسکن، باعث رونق بسیاری از بخش های یک اقتصاد می شود. در اقتصاد ایران، بازار مسکن دارای جایگاه ویژه ای است و این بازار دارای نوسانات خاصی می شود که می توان با شناخت عوامل موثر بر قیمت مسکن، این نوسانات را پیش بینی کرد. بخش مسکن و قیمت آن از عوامل بسیاری تاثیر پذیر است. این عوامل را می توان به دو دسته عوامل طرف عرضه و طرف تقاضا تقسیم نمود که هر کدام از این عوامل، شامل بسیاری از متغیر ها می باشد.
برای تحلیل تاثیر عوامل طرف عرضه و تقاضا بر قیمت مسکن، از متغیر هایی چون قیمت زمین، قیمت مصالح ساختمانی، درآمد سرانه، شاخص دستمزد کارگران ساختمانی، رشد حجم پول و تورم، رشد تسهیلات اعطایی بانک ها به بخش مسکن، نرخ سود بلند مدت، شاخص بازار سهام، نرخ ارز، درآمد نفت و عوارض شهرداری استفاده نموده ایم. نتایج حاکی از آن است که در ایران تنها متغیر های درآمد سرانه، رشد حجم پول و تورم، رشد تسهیلات بانکی به بخش مسکن، نرخ سود بلند مدت و شاخص بازده نقدی بازار سهام اثر معنی داری بر قیمت مسکن دارند.
کلام آخر
در وضع کنونی بسیاری از شهرها مثل خود تهران گرفتار مشکلاتی مثل ترافیک، آلودگی هوا، آبگرفتی معابر، شلوغی و کیفیت پایین مدارس دولتی، شلوغی بیمارستانهای دولتی و مشکلات مشابه هستند. افزایش جمعیت شهرها بدون سرمایهگذاری جدید در زیرساختها جامعه را گرفتار مشکلات بعدی میکند بنابراین ساخت مسکن در مناطق شهری ابدا برای دولت بیهزینه نخواهد بود. این هزینه ها، هزینه های مغفولی است که باید به آن توجه شود. بدون پرداخت این هزینه ها و سرمایه گذاری های جدید، صرفا جنس مشکلات تغییر می کند و در سال های آتی هر روز شاهد اعتراض مردم به خاطر مشکلات مختلف خواهیم بود.
به نظر می رسد در طرح مسکن ملی به آمایش سرزمین بی توجهی شده است. یکی از اشکالات و یا شاید طرح ملی این است که صرفا جمعیت شهر های موجود را افزایش می دهد چرا که تمرکز آن بر ساخت مسکن در زمین های شهری موجود است. با انجام این طرح، عملا باید فاتحه انتقال پایتخت یا ایجاد شهرهای جدید در مناطق پر ظرفیتی مثل سواحل مکران را خواند و آرزوی توسعه مبتنی بر آمایش سرزمین را به فراموشی سپرد. مکان یابی شهر های ایران در بسیاری از مواقع غیر اصولی بوده است مثلا سواحل جنوبی کشور عملا خالی از سکنه است در حالی که با معیارهای آمایش سرزمین، ظرفیت بسیار عالی ای برای جمعیت پذیری دارد. از سویی جمعیت بسیار زیادی در مناطقی متمرکز شده اند که مستعد زلزله یا آلودگی هوا است و یا اینکه به آب کافی دسترسی ندارد. بدیهی است که تاکید بر ساخت مسکن در زمینهای دولت یا اطراف شهرهای موجود معنا و مفهومی به جز ادامه مسیر غلط توزیع جمعیت و امکانات اقتصادی در مکان غلط و اشتباه ندارد.
یکی از کلیدی ترین و اصلی ترین بخش های هر اقتصادی، بخش مسکن است که می تواند بخش های زیادی را با خود همراه کند. تحرک و رونق در بخش مسکن، باعث رونق بسیاری از بخش های یک اقتصاد می شود. در اقتصاد ایران، بازار مسکن دارای جایگاه ویژه ای است و این بازار دارای نوسانات خاصی می شود که می توان با شناخت عوامل موثر بر قیمت مسکن، این نوسانات را پیش بینی کرد. بخش مسکن و قیمت آن از عوامل بسیاری تاثیر پذیر است. این عوامل را می توان به دو دسته عوامل طرف عرضه و طرف تقاضا تقسیم نمود که هر کدام از این عوامل، شامل بسیاری از متغیر ها می باشد.
برای تحلیل تاثیر عوامل طرف عرضه و تقاضا بر قیمت مسکن، از متغیر هایی چون قیمت زمین، قیمت مصالح ساختمانی، درآمد سرانه، شاخص دستمزد کارگران ساختمانی، رشد حجم پول و تورم، رشد تسهیلات اعطایی بانک ها به بخش مسکن، نرخ سود بلند مدت، شاخص بازار سهام، نرخ ارز، درآمد نفت و عوارض شهرداری استفاده نموده ایم. نتایج حاکی از آن است که در ایران تنها متغیر های درآمد سرانه، رشد حجم پول و تورم، رشد تسهیلات بانکی به بخش مسکن، نرخ سود بلند مدت و شاخص بازده نقدی بازار سهام اثر معنی داری بر قیمت مسکن دارند.
کلام آخر
در وضع کنونی بسیاری از شهرها مثل خود تهران گرفتار مشکلاتی مثل ترافیک، آلودگی هوا، آبگرفتی معابر، شلوغی و کیفیت پایین مدارس دولتی، شلوغی بیمارستانهای دولتی و مشکلات مشابه هستند. افزایش جمعیت شهرها بدون سرمایهگذاری جدید در زیرساختها جامعه را گرفتار مشکلات بعدی میکند بنابراین ساخت مسکن در مناطق شهری ابدا برای دولت بیهزینه نخواهد بود. این هزینه ها، هزینه های مغفولی است که باید به آن توجه شود. بدون پرداخت این هزینه ها و سرمایه گذاری های جدید، صرفا جنس مشکلات تغییر می کند و در سال های آتی هر روز شاهد اعتراض مردم به خاطر مشکلات مختلف خواهیم بود.
به نظر می رسد در طرح مسکن ملی به آمایش سرزمین بی توجهی شده است. یکی از اشکالات و یا شاید طرح ملی این است که صرفا جمعیت شهر های موجود را افزایش می دهد چرا که تمرکز آن بر ساخت مسکن در زمین های شهری موجود است. با انجام این طرح، عملا باید فاتحه انتقال پایتخت یا ایجاد شهرهای جدید در مناطق پر ظرفیتی مثل سواحل مکران را خواند و آرزوی توسعه مبتنی بر آمایش سرزمین را به فراموشی سپرد. مکان یابی شهر های ایران در بسیاری از مواقع غیر اصولی بوده است مثلا سواحل جنوبی کشور عملا خالی از سکنه است در حالی که با معیارهای آمایش سرزمین، ظرفیت بسیار عالی ای برای جمعیت پذیری دارد. از سویی جمعیت بسیار زیادی در مناطقی متمرکز شده اند که مستعد زلزله یا آلودگی هوا است و یا اینکه به آب کافی دسترسی ندارد. بدیهی است که تاکید بر ساخت مسکن در زمینهای دولت یا اطراف شهرهای موجود معنا و مفهومی به جز ادامه مسیر غلط توزیع جمعیت و امکانات اقتصادی در مکان غلط و اشتباه ندارد.
0 دیدگاه