ایشان به مدد ذوق خدادادی، استادانه مضامین اجتماعی را در شعر فاخر خویش به کار گرفت و با سرودن تصنیف‌های ماندگاری همچون «سپیده» (ایران ای سرای امید) از زمره شاعرانی بود که به سرزمین گهربار خویش صمیمانه عشق می‌ورزید.
این جانب فقدان این شاعر گرامی و صاحب سبک را به خانوادۀ داغدار ایشان و خانواده بزرگ فرهنگ، هنر و ادب ایران اسلامی و همه پارسی‌زبانان در جای جای جغرافیای جهان تسلیت می‌گویم و از خداوند متعال علوّ درجات را برای آن مرحوم و صبر و اجر جزیل را جهت بازماندگان و علاقه مندان مسألت می‌نمایم.
امیرهوشنگ ابتهاج، متخلص به «سایه» متولد ۶ اسفند ۱۳۰۶ در رشت است. این شاعر نخستین اثرش به نام «نخستین نغمه‌ها» را در سال ۱۳۲۵ منتشر کرد. از دیگر آثار او به «سراب»، «سیاه مشق»، «شبگیر»، «زمین»، «چند برگ از یلدا»، «تا صبح شب یلدا»، «یادگار خون سرو» و... را می‌توان اشاره کرد. یکی از معروف‌ترین سروده‌های او «ارغوان» است که در قالب آثار موسیقایی هم عرضه شده است.
0 دیدگاه