ـ واکنش والدین در برابر خشمگین و عصبی شدن بچه ها در سنین مختلف، با هم متفاوت است. برخی چون بچه ها مقابله به مثل می کنند و آنها هم عصبی می شوند و داد می زنند. برخی بی تفاوتی پیشه می کنند اما عده‌ای از والدین هم هستند که با آرامش می توانند بچه‌های‌شان را آرام کنند، بدون اینکه عصبانی شوند، روش‌هایی را بلد هستند که به آرامش خانواده کمک می‌کند.
دلایل عصبی و خشمگین شدن بچه ها به فراخور سنشان با هم متفاوت است. برخی بچه‌ها در سنین نوزادی وقتی به نیازهایشان پاسخ داده نمی شود، عصبی و بی قرار می شوند، گریه می کنند و اجسام را پرت می کنند. برخی اما در سنین بالاتر برای اینکه به خواسته های دیگرشان برسند، عصبانی می‌شوند یا بی قراری می‌کنند.
اگر شما به عنوان والدین نتوانید رفتارهای عصبی بچه هایتان را تعدیل و به آرامش برسانید، این رفتارها بعدتر در قالب رفتارهای خشن در اجتماع، طلاق، بیماری های مختلف، تحصیلات پایین، اعتیاد به مواد مخدر، یا در بدترین حالت ها جرم و جنایت و مسائل منفی دیگر تبدیل می شود. بسیاری از روان شناسان معتقد هستند که بیشتر جرم هایی که در بزرگسالی رخ می دهد، منشأ آن در کودکی است.
پس پدر و مادر باید بتوانند رفتارهای عصبی و پرخاشگر بچه را با آرامش پاسخ دهند و تربیت صحیح داشته باشند. صرف نظر از مواردی که باعث عصبی شدن بچه ها می شود، در این گزارش چند راهکار برای ایجاد آرامش در بچه های عصبی را دنبال می کنیم:
1-از قصه و داستان گویی استفاده کنید
در بچه های عصبی سنین پایین‌تر، می توانید یک مجموعه داستان های خیالی را تعریف کنید یا قصه هایی بخوانید که درباره این هست که مثلا یک بچه ای بوده که خیلی با همه دعوا می کرده و همه را ناراحت می کرده، واسه همین دیگه هیچکس باهاش دوست نمی شده، واسه همین تصمیم میگیره که تغییر کنه و ...
کودکان خیلی زود خودشان را جای شخصیت داستان می گذارند. البته بهتر است که این داستان گویی با مسائلی چون بچه به جهنم رفته، یا کتکش زدن، یا ترس هایی که باعث فوبیاهای بزرگ در بزرگسالی می شود، مثل ترس از حیوانات، بردن لولو و چیزهای دیگر همراه نباشد.
2-صندلی غر زدن
اما راه دیگر این است که یک صندلی گوشه ای از خانه بگذارید و اسم آن قسمت را بگذارید: «صندلی غر زدن». و برایش مشخص کنید که هر موقع فرزندتان عصبی شد، باید برود آنجا بنشیند، چون دیگر هیچ کجای خانه حق غر زدن، داد زدن، عصبانی و خشمگین شدن ندارد اما روی آن صندلی می تواند عصبانی شود و داد بزند.
3-واکنشی به عصبانیتش نشان ندهید
یکی دیگر از راهکارها این است که زمانی کودکتان عصبی شد و در حال داد زدن است، سعی کنید هیچ واکنشی نشان ندهید و به او بگویید: من اصلا صداهای بلند را نمی شنوم اگه چیزی می خوای بگی بیا بشین تا اروم با هم صحبت کنیم. این راهکار برای بچه هایی است که به سنی رسیده اند که قدرت درک و فهم مسائل را دارند.
در این روش کودک یاد می گیرد که با داد زدن به خواسته هایش نمی رسد و باید خشمش را کنترل کند.
4-استفاده از روش‌های کنترل خشم
یک سری روش های کنترل خشم هم هست که برای بزرگسالان هم به کار می رود. بنابراین وقتی کودکتان عصبانی است می توانید از برخی این روش ها استفاده کنید تا خشمش را بتواند کنترل کند.
مثل اینکه یک کاغذ به او بدهید که آن را ریز ریز کند یا یک بادکنک به او بدهید تا باد کند و آن را بترکاند. البته در برابر این خورده کاغذها و ترکاندن بادکنک ها دیگر نباید او را مواخذه کنید چون این روشها راهی برای کنترل خشم جسمانی و روانی است.
**الگوگیری بچه‌ها از والدین
این مبرهن است که یکی از دلائل پرخاشگری بچه ها، یادگیری آنها و الگوپذیری شان از بزرگسالان و مخصوصا پدر و مادرشان است. کودکانی که دارای والدینی با خلق عصبی و پرخاشگرانه هستند، عموما مثل والدینشان می شوند. نباید به آموزش ندارد، بلکه این خود الگوگیری است وقتی رفتارهای پرخشونت پدر و مادر را می بینند، مسلما پرخاشگر می شوند. پس نکته بعدی این است که پدر و مادرها روی خودشان کار کرده و این رفتارها را ترک کنند.
**مهارت های مدیریت خشم
در زمینه مهارت های کنترل خشم در بالا صحبت شد، اما بهتر این است که خود والدین در این زمینه الگوی بچه ها باشند. بهتر است بچه ها را در معرض مشکلات گذشته و حال خود قرار ندهید و به آنها نشان دهید که چطور خودتان در مواقع بحرانی خشمتان را مدیریت می کنید. زمانی هم که پیش بیاید در جایی عصبانی شوید، برای بچه توضیح دهید که مثلا: عصبانی شدم چون ماشین جلویی ناگهان ایستاد یا اینکه حرف بد زد.
همین صحبت کردن درباره احساساتتان باعث می شود که بچه هم بتواند درباره خشم و عصبانیتش صحبت کند، به جای اینکه به روش های نادرست آن را برون ریزی داشته باشد.
0 دیدگاه