امروزه تقریبا تمامی محیط های فردی، شخصی، اقتصادی، نظامی، سیاسی، اطلاعاتی و امنیتی به شکلی به دنیای سایبر متصل هستند و یا اینکه دنیای سایبر عملا امکانات رسوخ به آنها را فراهم نموده است. بر اساس آمارهای معتبر بین المللی در سال 2015، استفاده از اینترنت طی دهه گذشته حداقل چهار برابر شده است. همچنین طی سال های اخیر، بیش از 4 میلیارد نفر کاربر اینترنت در سطح جهان فعال بوده اند. بر اساس آخرین آمارهای بین المللی در حال حاضر بیش از 60 درصد از جمعیت جهان ارتباطی روزانه و مداوم اینترنتی دارند. این در شرایط است که در سال 1995 این میزان چیزی در حدود 1 درصد بود. ضمن اینکه در همین مدت، میزان پهنای باند و سرعت اینترنت و در نتیجه، سرعت تبادل اطلاعات و داده ها به شدت افزایش یافته که این امر در مجموع عرصه ای جدید برای تاثیرگذاری و تاثیرپذیری و در عین حال جاسوسی و قدرت یابی در عرصه های مختلف مهیا کرده است.
فضای سایبر این امکان را فراهم نموده تا حساس ترین اطلاعات سیاسی کشورها در دسترس دیگران قرار گیرد. در این زمینه می توان به اطلاعات منتشر شده سایت ویکی لیکس و اسنودن اشاره نمود که در آنها به وضوح نشان داده شده ایالات متحده آمریکا تقریبا حساس ترین مراکز سیاسی و امنیتی کشورهای مختلف را رصد کرده است. ایالات متحده آمریکا حتی مکالمات رهبران کشورهای نزدیک به خود را رصد کرده و از آخرین و حساس ترین اطلاعات سیاسی و امنیتی این کشورها باخبر بوده است. همین اطلاعات به خوبی نشان می دهد آمریکا و احتمالا سایر کشورها، عملا در حال رصد رهبران و مراکز حساس سیاسی سایر کشورها به خصوص کشورهای هدف هستند.
عمق نگرانی زمانی مشخص شد که رهبران کشورهایی همچون آلمان که خود از جمله کشورهای پیشرو در عرصه فضای سایبر و جاسوسی سایبری هستند نیز مورد جاسوسی آمریکا قرار گرفته اند. بر اساس اطلاعات منتشر شده، تلفن همراه خانم آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، توسط دستگاه های جاسوسی آمریکا مورد جاسوسی قرار گرفت. البته می توان جاسوسی سایبری از رهبران سایر کشورها از جمله فرانسه و انگلستان را نیز به این مورد اضافه کرد. به هر حال زمانی که امکان جاسوسی سایبری از رهبران قوی ترین کشورهای اروپایی وجود دارد، عملا این نگرانی برای سایر کشورها کاملا جدی و نگران کننده است. ضمن اینکه این رویدادها، نشان دهنده این است که جاسوسی سایبری از نظر حوزه و گسترده قابل قیاس با جاسوسی سیاسی در معنای سنتی نیست.
باید گفت جاسوسی سایبری منحصر در عرصه های سیاسی و امنیتی نبوده است و رقابت گسترده ای بین کشورهای مختلف برای دسترسی به اطلاعات غیرسیاسی و غیر امنیتی همدیگر در حال انجام است. از جمله می توان به تلاش گسترده دولت و مراکز علمی و صنعتی چین و آمریکا برای دسترسی به اطلاعات علمی، تکنولوژیکی و صنعتی یکدیگر اشاره نموده که عمدتا با امکانات فضای سایبر صورت می گیرد. بر اساس اسناد سایت ویکی لیکس دولت آمریکا ارتباطات بسیار نزدیکی با شرکت های اصلی در عرصه فضای سایبر دارد و از آنها می خواهد اطلاعات شهروندان کشورهای مختلف را در اختیار سازمان های اطلاعاتی آمریکا قرار دهند.
شبکه ملی اطلاعات؛ راه حل مقابله با جاسوسی سایبری در دنیا
با توجه به این شرایط باید گفت یکی از مهمترین پیامدهای انقلاب سایبری در عرصه جاسوسی تسهیل جمع آوری اطلاعات، آن هم به شکل گسترده در ابعاد و حوزه های مختلف یک کشور توسط سایرین است که این خود یکی از ویژگی های ماهوی تفاوت زا بین جاسوسی سنتی و جاسوسی سایبری در معنای عام است و بسیاری از کشورها برای پیشگیری از لطمات و خسارات ناشی از جاسوسی سایبری، شبکه ملی اطلاعات و اینترنت مستقل از اینترنت آمریکایی را در دستور کار خود قرار داده اند.
از جمله این کشورها، فرانسه است؛ در این باره ماکرون رئیس جمهور فرانسه در مراسم افتتاحیه IGF2018 در پاریس، با انتقاد جدی از چالش ها و تهدیدات روزافزون ناشی از اینترنت موجود برای حیات و بقای جوامع و دموکراسی ها و با انتقاد از اینترنت آمریکایی و اینترنت چینی، ضرورت ایجاد مدل جدیدی از فضای سایبری و ایجاد چارچوب جدید تنظیم مقررات بین المللی برای اینترنت را مطرح نمود. همچنین در این اجلاس آنجلا مرکل صدر اعظم آلمان با دفاع از حفظ استقلال و حاکمیت کشور آلمان و اتحادیه اروپا بر فضای مجازی بدون منزوی شدن و قطع از شبکه جهانی و فاصله گرفتن از ارزش ها و تعهد با اینترنت جهانی مشترک، آزاد، باز، امن بر اساس فهم مشترک و ارزش های مشترک تأکید کرد. ایران نیز از کشورهایی است که از حدود 15 سال پیش ایجاد و تکمیل شبکه ملی اطلاعات را در دستور کار خود قرار داده است و قرار است این وعده در دولت سیزدهم به طور کامل محقق شود.
0 دیدگاه