سیروس برفی ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی مستقر در این محوطه باستانی ـ هدف از انجام گمانه‌زنی در اشکفت قد برمشور را مشخص کردن وضعیت توالی فرهنگی محوطه و تعیین عرصه و حریم به منظور پیشگیری از تخریب‌های بیشتر در محوطه و اطراف آن اعلام کرد.
او افزود: با توجه به اهمیت یافته‌های به‌دست‌آمده در فصل اول که پاییز و زمستان سال ۱۳۹۹ انجام شد و همچنین ناتمام ماندن لایه‌نگاری داخل غار، فصل دوم کاوش با هدف ادامه لایه‌نگاری در داخل غار با مجوز پژوهشگاه انجام شد.
به گفته این باستان‌شناس، استان فارس و به‌خصوص دشت میانکوهی شیراز در جنوب کوه‌های زاگرس جزو اولین مناطق ایران است که طی بررسی‌های باستان‌شناختیِ حدود ۸۰ سال پیش، استقرار انسان در دوران پارینه‌سنگی در آن گزارش شده است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی، اشکفت قد برمشور را یکی از مهمترین این محوطه‌ها معرفی کرد که غاری بزرگ در ۱۰ کیلومتری جنوب‌شرقی شهر شیراز و در حاشیه شمال‌غربی دریاچه مهارلو است.
برفی ادامه داد: بر اساس نتایج اولیه جالب و بسیار مهم به‌دست‌آمده از فصل دوم کاوش در اشکفت قد برمشور و با توجه به بقایای گیاهی و جانوری و دست‌ابزارهای سنگی، کاوش در محوطه در آینده ادامه می‌یابد.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی اشکفت قد برمشور افزود: هرچند نتایج مقدماتی مطالعه دست‌ابزارهای سنگی حاصل از کاوش حاکی از این است که اشکفت قد برمشور در دوران انتقالی از پارینه‌سنگی میانی به جدید توسط انسان مورد سکونت قرار گرفته، ولی به تاریخ‌گذاری‌های دقیق نیاز است تا درک بهتری از لایه‌نگاری و گاه‌نگاری محوطه به‌دست آید. با این وجود، تصویر کلی ما بیانگر استفاده کوتاه مدت، ولی متناوب غار در اواخر دوران پارینه‌سنگی میانی و اوایل پارینه‌سنگی جدید است.
برفی اظهار کرد: پژوهش‌های آتی هیأت کاوش برای هرچه روشن‌تر ساختن جنبه‌های مختلف زندگی جوامع شکارگر و جمع‌آوری‌کننده غذا در دوران پلیستوسن در این محوطه متمرکز خواهد شد.
اشکفت به معنی غار و شکاف در کوه است. اشکفت قد برمشور در سال ۱۹۳۳ میلادی توسط یک زمین‌شناس اروپایی شناسایی شد. این غار کوچک و پناهگاه صخره‌ای کوچک‌تر کنارش در شمال غربی دریاچه مهارلو واقع شده‌اند که مصنوعات سنگی به‌دست‌آمده از این محل متعلق به فرهنگ برادوستی (قدیمی‌ترین فرهنگ دورهٔ پارینه‌سنگی پسین در ناحیه زاگرس) است. اشکفت قد برمشور در سال ۱۳۸۴ در جریان جاده‌سازی دچار صدماتی شد.
0 دیدگاه