امروز، آخرین روز رسمی است که کشور ایران، حسن روحانی را به عنوان رئیس جمهور پذیرا خواهد بود. هشت سالی که به سرعت و با اتفاقات فراوان سپری شد و اکنون به ایستگاه آخر رسیده است. رئیس جمهوری که با شعار رونق اقتصادی، افزایش قدرت ریال، افزایش اعتبار ایران و پاسپورت ایرانی در فضای بین المللی، ایجاد درآمد سرشار برای هر ایرانی بدون نیاز به یارانه چهل و پنج هزار تومانی، تعامل گسترده با دنیا، لغو کامل تحریم های بانکی و غیربانکی، افزایش سرمایه گذاری اقتصادی و رونق گردشگری به عرصه سیاسی کشور وارد و توانست با اختلاف اندک در دو دوره متوالی آراء مردم را کسب و بر مسند عالی ترین مقام اجرایی کشور بنشیند. اینک هشت سال از آن زمان گذشته و تقریبا هیچ یک از وعده ها و شعارهای داده شده عملی نشد و بلکه کشور پر افتخار ایران، فقیرتر و منزوی تر از قبل با مشکلات عدیده داخلی از جنبه اقتصادی، فرهنگی، سلامت و اجتماعی و مشکلات گسترده بین المللی دست و پنجه نرم می کند.
جزیره کیش به عنوان یک منطقه وابسته به گردشگری که همواره مقصد بسیاری از گردشگران داخلی بود، به خوبی نمایانگر عصاره مدیریت هشت ساله دولت روحانی می باشد. جزیره ای که روزی، آرزوی ایرانیان برای سکونت بود اکنون با شیب تند مهاجرت معکوس مواجه شده و دیگر مزیتی برای سکونت یا سرمایه گذاری نیز ندارد.
سازمان منطقه آزاد کیش که نماینده دولت ایران در این منطقه است، با بی تدبیری و اشتباهات مکرر، ضعیف ترین عملکرد دوران پس از انقلاب اسلامی را به نمایش گذاشت و بسیاری از مزیت های نسبی جزیره کیش به عنوان یک مقصد گردشگری و یک جزیره مناسب برای سکونت را نابود کرد. اینک نقش مدیریت سازمان که در این هشت سال بیش از گذشته در انحصار آقازاده ها و ژن های خوب بوده و بسیاری از مدیران آن، بدون هیچ گونه تخصص و بر اساس ارتباط با مدیران بالادستی کشور، بر اساس سفارش و توصیه و بدون هیچ گونه شایسته سالاری صرفا بر اساس نزدیکی به شخص رئیس جمهور، یک شبه بر مسند قدرت و مدیریت نشستند، در ایجاد این وضعیت به روشنی بر مردم و کیشوندان روشن شده است. از خواهرزاده رئیس جمهور تا داماد ایشان، مدیرعامل های وابسته و بله قربان گو، تا وابستگان درجه یک و دو و بسیاری افراد سفارشی و مدیران پروازی، در این مدت سکان هدایت این جزیره را بر عهده داشتند و اکنون با مجموعه ای از ناکامی ها، جزیره ای بحران زده را به مدیران بعدی تحویل می دهند و با آرامش جزیره را ترک می گویند.
جزیره کیش، در بحث امنیت و آرامش که زمانی زبانزد بود، علیرغم تلاش نیروهای امنیتی و انتظامی، دچار مشکلاتی شده است. افزایش دزدی ها، اقدامات نا به هنجار و … که در مدت اخیر به وفور درباره آن شنیده ایم گواهی بر این ادعاست. همچنین، عدم توجه کافی به نقش این مراکز جهت حفظ و ارتقاء مزیت ها همچون فرهنگ بالای رانندگی در کیش که در کشور کم نظیر بود، باعث از بین رفتن نسبی فرهنگی شد که سالها برایش زحمت کشیده شده بود و به این زودی نیز به جایگاه پیشین خود بازنخواهد گشت.
حمل و نقل عمومی در جزیره کیش که به عنوان یکی از به روزترین و بهترین مدیریت های حمل و نقل در کشور شناخته می شد، اکنون به دلیل سوء مدیریت سازمان منطقه ازاد کیش و مدیران بالادستی دولتی بر اساس تصمیم یک شبه، به جهت عدم واردات خودرو به کیش در طی سه سال گذشته، به یکی از ضعیف ترین و ناکارامدترین ناوگان ها تبدیل شده و تردد خودروهای فرسوده اعم از تاکسی ها و مینی بوس های قدیمی با ظاهری نامناسب و آلاینده در سطح کیش به دلیل عدم نوسازی ناوگان و عدم پاسخگویی صحیح این ناوگان به دغدغه های گردشگران و کیشوندان علیرغم افزایش چندین باره کرایه ها، چهره ی مترقی این جزیره را نسبت به هشت سال پیش به کلی خراب کرده است. همچنین به دلیل همین قوانین دست و پاگیر دولتی و وابستگی جزیره کیش به خودروهای خارجی، هیچگونه خودروی جدید شخصی به کیش وارد نشده و به همین دلیل قیمت خودروهای قدیمی و فرسوده در این ظرف سربسته ناشی از خودتحریمی، به چندین برابر قیمت واقعی خود رسیده است.
در دوره هشت ساله، قیمت مسکن در جزیره کیش که بارها در این رسانه و رسانه های مختلف محلی نسبت بدان پرداخته شده و با بی توجهی سازمان منطقه ازاد کیش که خود از عوامل این افزایش قیمت نیز شناخته می شود مواجه شده، جهش قابل ملاحظه ای را در دو سال اخیر تجربه کرده و بیش از میانگین کشور دچار تنش و افزایش شده است به طوری که بسیاری از کیشوندان را مجبور به مهاجرت به سرزمین اصلی خود نموده و مشکلات فراوان اجتماعی نیز به وجود آورده است.
در دوره هشت ساله، هزینه زندگی در کیش، روز به روز افزایش یافت و از میانگین کشوری نیز فاصله خود را بیشتر نمود ولی درآمدها همسان با آنچه در سرزمین اصلی اتفاق می افتاد افزایش قابل توجهی نداشت. به همین دلیل فشار معیشتی مضاعفی بر اقشار مختلف و ساکنین جزیره کیش وارد شده و بسیاری نیز به همین دلیل اقدام به بازگشت به سرزمین اصلی نمودند و جزیره کیش را برای همیشه ترک کردند. همین امر اخیرا مسأله جدی به نام کاهش نیروی انسانی متخصص در جزیره را به وجود آورده که خود باعث بروز مشکلات بعدی شده است.
در این مدت تقریبا هیچ پروژه ی مهم و تأثیرگذار دولتی کلید نخورد و به بهره برداری نرسید و برخلاف گذشته که سازمان منطقه ازاد کیش خود به ایجاد برخی زیرساخت های گردشگری و عمرانی برای رونق اقتصاد کیش اقدام می نمود، به ویژه در چهارسال گذشته، توقف کامل پروژه های عمرانی را شاهد بوده ایم و به جز معدود پیشرفت حاصله در دوره مدیریت انصاری لاری بر سازمان، اکثر پروژه ها جنبه نمایشی داشته و تعداد محدودی از پروژه ها نیز با سرمایه گذاری بخش خصوصی و یا به صورت مشارکتی در شرایط بسیار سخت با وجود بروکراسی فراوان اداری که با آن مواجه بودند به نتیجه رسید.
به عنوان نمونه ترمینال فرودگاه کیش که ماحصل سوء مدیریت سازمان منطقه ازاد می باشد پس از سالها و با انجام هزینه گزاف، علیرغم تلاش صورت گرفته برای افتتاح زودهنگام و نمایشی، به اتمام نرسید و به دولت بعد موکول شد.
همچنین در این دوره زیرساخت های درمانی جزیره در بعد کیفی و کمی تغییر قابل ملاحظه ای را تجربه نکرد و این روزها نیز بیش از پیش، به دلیل افزایش شیوع بیماری کرونا در سطح کیش که به در ابتدای شروع اپیدمی با اعمال قوانین سخت گیرانه و پیگیری های متعدد، نسبت به وضعیت عمومی کشور، در شرایط مساعد تری قرار داشت، اکنون به حال خود رها شده است و همچنین عدم توسعه زیرساخت و کمبود فضای درمانی و امکانات علیرغم زحمات فراوان کادر محترم درمانی، تا حدی جزیره را دچار نگرانی کرده است.
مدرسه و مراکز آموزشی در این دوره، رکود خود را تجربه کردند و به دلیل مشکلات فراوان و حل نشده سالهای پیشین آموزش و پرورش کیش و کمبود نیروی انسانی متخصص و عدم توسعه فیزیکی و زیرساختی مدارس در کیش، برخی کیشوندان ترجیح دادند برای بهبود شرایط تحصیل فرزندان خود و آینده بهتر آنان، برای همیشه به سرزمین اصلی بازگردند.
طی هشت سال گذشته و در بعد گردشگری، جزیره کیش اکثر مزیت های نسبی را نسبت به رقبای خارجی از دست داد و به دلیل عدم توسعه و به روزرسانی زیرساخت ها، تجهیزات و امکانات، صرفا با ساخت هتل های متعدد به استقبال گردشگران داخلی رفت که دیگر نقاط دنیا را نیز تجربه کرده و به دلیل افزایش هزینه سفر به کیش، سفر به ترکیه، دبی، ارمنستان و عمان را به دلیل ارزش و تنوع امکانات بیشتر و به روزتر نسبت به کیش ترجیح دادند. حتی انتظار می رفت به واسطه برگزاری رویداد ورزشی جهانی در کشور همسایه، برای توسعه ی زیرساخت های مناسب برای جذب گردشگر خارجی و ایجاد درآمد مقطعی ارزی برای منطقه اقدام شود که در فرصت سوزی بزرگ سازمان منطقه آزاد کیش، این امر نیز محقق نشد و امکانات ورزشی جزیره در سطح محلی و نهایتا ملی، بدون پیشرفت چشمگیر در هشت سال اخیر به حال خود رها شد و اکنون نیز پیش بینی ها حاکی از عدم آمادگی کیش برای بهره مندی حداکثری از این رویداد ورزشی است.
این صرفا بخشی از نتیجه مدیریت ناکارآمد هشت ساله بر تکه ای از خاک ایران، یعنی جزیره کیش است که روزگاری به آرامش، پیشرفت و رفاه مشهور بود و اکنون در انبوهی از مشکلات گرفتار شده است. ای کاش برخی از مدیران که عامل به وجود آمدن این شرایط بوده اند، در پیش تر در پیشگاه ملت و خداوند متعال پاسخگو باشند زیرا که سرانجام بر اساس وعده های الهی ، روز پاسخگویی نیز فراخواهد رسید.
0 دیدگاه