۵۲۹روز از ورود رسمی کرونا به کشور می‌گذرد؛ تنها به استناد آمارهای اعلام شده از سوی وزارت بهداشت، شمار مرگ‌ها به ۱۰۰هزار نفر نزدیک شده و این در شرایطی است که تنها حدود ۱۱درصد جمعیت کشور، دوز اول واکسن و نزدیک به ۳٫۲۵درصد هم دوز دوم را دریافت کرده‌اند. در پیک پنجم کرونا و شیوع دلتا، میلیون‌ها نفر در انتظار دریافت واکسن، نشسته‌اند تا نوبت‌شان شود. حالا درهمین شرایط، ایران را در پله‌های پایین‌تری از ایمن کردن جمعیت و مدیریت کرونا قرار داده است؛ مدیریتی که به‌گفته علیرضا رئیسی، سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا و معاون بهداشت وزیر بهداشت، در ۱۶ماه گذشته، با چالش‌های زیادی همراه بوده است. تحریم‌ها، بی‌پولی، سیاستگذاری‌ها و بدعهدی کشورهای دیگر در تامین واکسن، ایران را از سایر کشورها عقب انداخت. در میدان نبرد نابرابر کرونا، بخش خصوصی برای واردات واکسن با چالش مواجه شد، سبد کووکس که قرار بود بخشی از نیازها را تامین کند، به وعده‌اش عمل نکرد، کشورها از ترس تحریم، محموله‌های واکسن را مخفیانه به ایران می‌فرستادند، ایران با بی‌پولی مواجه شد و از همه اینها گذشته، رعایت پروتکل‌ها به‌دلیل ناتوانی در حمایت مالی از آنها، به پایین‌ترین میزان رسید. در این میان واکسن‌های داخلی هم به تولید انبوه نرسیدند و وعده‌ها عملی نشد. حالا رئیسی چند روز مانده به پایان دولت دوازدهم، در گفت‌وگوی مفصلی با همشهری، از چالش‌های سیاستگذاری، مشکلات اقتصادی و مواضع کشورهای دیگر نسبت به ایران در تامین واکسن، می‌گوید.
برای واردات واکسن از سوی بخش خصوصی دقیقا چه اتفاقی افتاد؟ آنها می‌گویند وزارت بهداشت مانع شد و وزارت بهداشت می‌گوید بخش خصوصی موفق نبود. ماجرا چیست؟
شرکت‌های تولید‌کننده واکسن، از همان ابتدا به توصیه سازمان جهانی بهداشت، تنها به دولت‌ها واکسن می‌فروشند آن هم به دو دلیل؛ یکی توزیع عادلانه و دوم جلوگیری از ایجاد بازار سیاه و قاچاق واکسن. این موضوع هم تنها به ایران محدود نمی‌شود و جهانی است. تاکنون ۳۵مجوز برای بخش خصوصی صادر شده تا واکسن وارد کنند، اما دراین مدت تنها حدود ۳۰۰هزار دوز واکسن وارد شده که آن هم در روزهای اخیر اتفاق افتاده است. این در حالی است که آنها اعلام کردند می‌توانند ۲۰۰میلیون دوز واکسن وارد کنند که محقق نشد. ما برای واردات واکسن، ۳شرط را اعلام کردیم. یکی اصالت واکسن، دومی رایگان بودن آن و سوم، خارج بودن آن از سهمیه دولت است. اصالت واکسن، یعنی اینکه تقلبی نباشد و زنجیره سرد برای انتقال آن رعایت شده باشد. قبلا ۲۰۰میلیون دوز واکسن تقلبی در مکزیک کشف شد که بعید نبود این واکسن‌ها به‌دست سودجویان برسد و خرید و فروش شود، تا جایی که این واکسن‌ها وارد ایران هم شد و با ورود پلیس فتا تعدادی از افراد مرتبط دستگیر شدند. زمانی هم که می‌گوییم شرکت‌های خصوصی از سهمیه دولت استفاده نکنند منظورمان این است که این شرکت‌ها باید مازاد بر سهمیه ایران و خارج از قراردادها، واکسن وارد کنند. در غیراین صورت از سهمیه واکسن دولت کم می‌شود، اما اگر مازاد بر آن سهمیه باشد، ما هم مخالفتی با واردات نداریم. بنابراین اینطور نیست که برخی عنوان می‌کنند، ما می‌خواستیم واکسن وارد کنیم، اما نگذاشتند. مثلا می‌گویند شرکتی در کیش قصد واردات واکسن و تزریق رایگان آن را داشته است. اصلا اینطور نیست. ما غیراز این ۳شرط، هیچ شرط دیگری برای واردات واکسن برای بخش خصوصی نداشتیم. اگر می‌خواهند واکسن وارد کنند، بیاورند و رایگان توزیع کنند.
اعلام می‌شود اگر همان مجموعه‌ای که قصد واردات واکسن به کیش داشت، واکسن وارد می‌کرد، دیگر شاهد اتفاقاتی که در ارمنستان برای توریست‌های ایرانی افتاد نبودیم.
بله، اما فکر می‌کنید آن واکسن متعلق به کجا بود؟ بخش خصوصی ارمنستان واکسن وارد نکرده بود، این واکسن‌ها برای دولت ارمنستان بود و چون مردم آن کشور، به دلایلی واکسن نمی‌زدند، این واکسن‌ها برای صنعت گردشگری درنظر گرفته شد.
بیشترین مشکل بخش خصوصی برای واردات رعایت کدام‌یک از۳شرط بود؟
شرط سوم؛ یعنی واردات واکسن خارج از سهمیه دولت. اینکه برخی مدعی‌اند امکان ورود سهمیه‌های چند میلیون دوزی داشتند، به همین مسئله برمی‌گردد. اصلا واکسنی به آنها فروخته نشد که بخواهند وارد کنند. هیچ کشوری به بخش خصوصی واکسن نمی‌فروشد.
شما که می‌دانستید هیچ کشوری به بخش خصوصی واکسن نمی‌دهد، چرا از ابتدا به این ۳۵شرکت مجوز دادید؟
اگر مجوز نمی‌دادیم ایراد می‌گرفتند که چرا مجوز نمی‌دهید. ما با وجود اینکه می‌دانستیم به آنها واکسن فروخته نمی‌شود این کار را کردیم. چون اگر این کار را نمی‌کردیم می‌گفتند ما می‌توانستیم وارد کنیم اما به ما مجوز ندادند. یکی از شرکت‌های خصوصی مدعی شد که می‌تواند ۳۰میلیون دوز واکسن وارد کند. حتی به ما گفت که این محموله آماده است و اگر وزارت بهداشت مجوز دهد، این محموله وارد کشور می‌شود. ما هم مجوز دادیم، اما دیگر نه خبری از آن شرکت شد و نه واکسنی که وعده داده بودند. ما تصور کردیم بخش خصوصی با توجه به ارتباطات و مشتری‌هایی که دارد، می‌تواند رایزنی کند و از شرکت‌های داروسازی خارجی برای تهیه واکسن اقدام کند و سهمیه بگیرد. اما اینطور نشد. زمانی که کشوری مثل کانادا ۳٫۷برابر جمعیت، یا آمریکا ۲٫۴برابر جمعیت و انگلستان ۲٫۲برابر جمعیت واکسن می‌خرد، معنی‌اش این است که برخی کشورها و حتی آنهایی که تولید‌کننده واکسن هستند، نه‌تنها واکسن دارند که واکسن تولید شده با کیفیت بالای کشورهای دیگر را هم پیش‌خرید می‌کنند. تا پایان سال ۲۰۲۱، کل ظرفیت تولید واکسن دنیا، ۸٫۶دهم میلیارد دوز واکسن است، اگر جمعیت هدف واکسن دنیا را ۷میلیارد درنظر بگیریم و دو برابر کنیم، به ۱۴میلیارد دوز واکسن برای تزریق دو دوز، برای کل جهان نیاز داریم. با این وضعیت به‌نظر شما تا پایان سال میلادی، تمام دنیا می‌توانند واکسن بزند؟ خیر. در سال ۲۰۲۲، میزان نیاز به واکسن در جهان به ۳۲میلیارد دوز می‌رسد.
یعنی بخش خصوصی دیگر تلاشی برای واردات واکسن نکند؟
تا همین حالا هم کار ویژه‌ای نکرده‌اند. ما شرکت‌های قوی در حوزه توزیع و واردات دارو داریم که تمام این سال‌ها مشکلات دارویی ما را حل کرده‌اند، اما نتوانستند واکسن وارد کنند. من مخالف این هستم که شرکت خصوصی واکسن وارد کند و در یک جزیره، واکسن پولی عرضه کند. به هر حال حتی اگر هم برای تزریق پول نگیرد، اعلام می‌شود این واکسن‌ها برای توریست‌ها تزریق می‌شود. از آنجا که هر کس پول دارد به این جزیره سفر می‌کند، بنابراین تنها پولدارها می‌توانند از این واکسن استفاده کنند که این موضوع دور از عدالت است. حتی اگر استدلال این باشد که به جای ارمنستان، به کیش سفر کنید و واکسن رایگان دریافت کنید. بله رایگان است، اما به شرط سفر. پس دیگر رایگان نیست. واکسن‌های وارداتی باید براساس سند ملی واکسیناسیون تزریق شوند. مگر اینکه شرکت‌های صنعتی خودشان وارد کنند و به مجموعه خودشان بزنند. این مسئله دیگر ربطی به سند ما ندارد. خیلی شفاف بگویم که مشکل واکسن ما، با ۱۰۰هزار و ۲۰۰هزار دوز حل نمی‌شود، بخش خصوصی باید قادر باشد ۱۰تا ۲۰میلیون واکسن وارد کند تا ما بتوانیم روی آن برنامه‌ریزی کنیم.
0 دیدگاه