تحلیلی حریم نیوز: سحرمحمد ی
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حریم نیوز:
با توجه به تحریم ها و تدبیر دولت در استفاده از برندهای ایرانی و حمایت از تولید داخلی این روزها در مراکز خرید تعداد زیادی برند ایرانی می بینیم که تولیدکنندگان با فراق بال از نبود برندهای خارجی تولیدات خود را به حداکثر رسانده اند. اما نکته جالب اینجاست که پوشاک تولید داخل نسبت به مبلغی که پرداخت می کنیم بی کیفیت است.
وقتی از تولیدکنندگان داخلی دلیل قیمت بالا و کیفیت پایین پوشاک را می پرسیم با چند جمله تکراری روبرو می شویم: از قیمت ارز، مافیای پارچه، قاچاق کالا، حقوق کارگر، پرداخت قبوض مالیاتی و آب و برق و گاز تا مبلغی که برای طراح لباس پرداخت می کنند گلایه می کنند و دلیل افزایش قیمت برند خود را منطقی می دانند .
خریدار ترجیح می دهد پوشاک خود را به نسبت با قیمت بالاتر و طرح خاص تر از تولیدی های کوچک تهیه کند تا پوشاکی که تولید انبوه و بی کیفیت دارد و ذوق خریدار را کور می کند.
قیمت پارچه ها در شرایط کرونا تا 400 درصد افزایش یافته است منتها برخی برندها از این شرایط سوء استفاده می کنند شاید به همین دلیل است وقتی همان لباس را در یک بوتیک معمولی با نصف قیمت می بینید تعجب می کنید
کارگاهها سود کمتری می گیرند و قیمت مناسبی را ارائه می دهند که منجر به فروش بیشتر می شود. در حالیکه برندهایی که تولید انبوه دارند از جنس های خارجی کپی می کنند. خیلی از طراحان می گویند با توجه به رشد قیمت ها هنوز هم می توانیم تولید لباس با قیمت مناسب داشته باشیم
منتها سودجویایی که بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان قرار می گیرند پوشاک را با قیمت پایین از تولیدکننده خریداری میکنند و با قیمت بالا به فروشنده می دهند در این چرخه قیمت به حدی می رسد که توان خریدار را کم می کند.
از طرفی هم قاچاق کالا (واردات بی رویه پوشاک استوک) و همه گیری ویروس کرونا باعث آسیب این صنعت شد. و قاچاق کالا همچنان رو به پیشرفت است مانند ورود پوشاک استوک بنگلادشی که در مقایسه با کالای ایرانی قیمتش 4 تا 5 برابر این محصول است و کیفیت پوشاک وارداتی را هم ندارد. مردم حاضرند جنس استوک استفاده کننده تا تولید داخلی توجیهی که دارند کیفیت داره و 2 سال بیشتر عمر میکنه و هزینه ی کمتری پرداخت می کنیم.
سابق بر این نظارت بر بازارهای سنتی مطلوب تر بود با گسترش شبکه های مجازی و کانال های فروش مجازی این امر دشوار شده است . فروشندگان دلیل فروش بالای خود را ارائه محصول با قیمت مناسب سود خود را عدم پرداخت اجاره بها مغازه و ندادن مالیات می دانند.
درست است که تحریم ها و شیوع ویروس کرونا همه دست به دست هم دادند تا نهادها قیمت خود را بالا ببرند و ورود بی رویه پوشاک استوک با قیمت مناسب بازار تولیدکنندگان را دگرگون کرده است حتی اگر همه این معادلات درست باشد و نظارت دقیق صورت بگیرد و قاچاق کالا متوقف شود آیا کالای ایرانی توان رقابت با کالای خارجی را دارد؟ چه تدبیری برای ارتقای کیفیت پوشاک ایرانی (تولید داخلی) و کاهش قیمت این محصول داریم؟ و اینکه آیا می توانیم سطح کیفیت تولیدات ایرانی را به کیفیت کالای مرغوب خارجی برسانیم؟
با توجه به تحریم ها و تدبیر دولت در استفاده از برندهای ایرانی و حمایت از تولید داخلی این روزها در مراکز خرید تعداد زیادی برند ایرانی می بینیم که تولیدکنندگان با فراق بال از نبود برندهای خارجی تولیدات خود را به حداکثر رسانده اند. اما نکته جالب اینجاست که پوشاک تولید داخل نسبت به مبلغی که پرداخت می کنیم بی کیفیت است.
وقتی از تولیدکنندگان داخلی دلیل قیمت بالا و کیفیت پایین پوشاک را می پرسیم با چند جمله تکراری روبرو می شویم: از قیمت ارز، مافیای پارچه، قاچاق کالا، حقوق کارگر، پرداخت قبوض مالیاتی و آب و برق و گاز تا مبلغی که برای طراح لباس پرداخت می کنند گلایه می کنند و دلیل افزایش قیمت برند خود را منطقی می دانند .
خریدار ترجیح می دهد پوشاک خود را به نسبت با قیمت بالاتر و طرح خاص تر از تولیدی های کوچک تهیه کند تا پوشاکی که تولید انبوه و بی کیفیت دارد و ذوق خریدار را کور می کند.
قیمت پارچه ها در شرایط کرونا تا 400 درصد افزایش یافته است منتها برخی برندها از این شرایط سوء استفاده می کنند شاید به همین دلیل است وقتی همان لباس را در یک بوتیک معمولی با نصف قیمت می بینید تعجب می کنید
کارگاهها سود کمتری می گیرند و قیمت مناسبی را ارائه می دهند که منجر به فروش بیشتر می شود. در حالیکه برندهایی که تولید انبوه دارند از جنس های خارجی کپی می کنند. خیلی از طراحان می گویند با توجه به رشد قیمت ها هنوز هم می توانیم تولید لباس با قیمت مناسب داشته باشیم
منتها سودجویایی که بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان قرار می گیرند پوشاک را با قیمت پایین از تولیدکننده خریداری میکنند و با قیمت بالا به فروشنده می دهند در این چرخه قیمت به حدی می رسد که توان خریدار را کم می کند.
از طرفی هم قاچاق کالا (واردات بی رویه پوشاک استوک) و همه گیری ویروس کرونا باعث آسیب این صنعت شد. و قاچاق کالا همچنان رو به پیشرفت است مانند ورود پوشاک استوک بنگلادشی که در مقایسه با کالای ایرانی قیمتش 4 تا 5 برابر این محصول است و کیفیت پوشاک وارداتی را هم ندارد. مردم حاضرند جنس استوک استفاده کننده تا تولید داخلی توجیهی که دارند کیفیت داره و 2 سال بیشتر عمر میکنه و هزینه ی کمتری پرداخت می کنیم.
سابق بر این نظارت بر بازارهای سنتی مطلوب تر بود با گسترش شبکه های مجازی و کانال های فروش مجازی این امر دشوار شده است . فروشندگان دلیل فروش بالای خود را ارائه محصول با قیمت مناسب سود خود را عدم پرداخت اجاره بها مغازه و ندادن مالیات می دانند.
درست است که تحریم ها و شیوع ویروس کرونا همه دست به دست هم دادند تا نهادها قیمت خود را بالا ببرند و ورود بی رویه پوشاک استوک با قیمت مناسب بازار تولیدکنندگان را دگرگون کرده است حتی اگر همه این معادلات درست باشد و نظارت دقیق صورت بگیرد و قاچاق کالا متوقف شود آیا کالای ایرانی توان رقابت با کالای خارجی را دارد؟ چه تدبیری برای ارتقای کیفیت پوشاک ایرانی (تولید داخلی) و کاهش قیمت این محصول داریم؟ و اینکه آیا می توانیم سطح کیفیت تولیدات ایرانی را به کیفیت کالای مرغوب خارجی برسانیم؟
0 دیدگاه