به گفته محققان، پروتئینی که به پخش شدن سرطان مرگبار پوست در بدن کمک می‌کند، شناسایی شده و برای درمان این سرطان امیدواری ایجاد کرده است.
پروتئین ال‌ای‌پی1 به سلول‌های سرطانی امکان مهاجم‌تر شدن می‌دهد، زیرا موجب می‌شود این سلول‌ها بتوانند شکل هسته خود را تغییر دهند و در سراسر بدن پخش شوند.
مشخص شد ملانوما، وخیم‌ترین نوع سلول‌های سرطانی، ال‌ای‌پی1 را پناه می‌دهد و سطوح بالای آن با آگاهی دیرهنگام از ابتلا به بیماری ارتباط دارد.
این پروتئین گسترش سرطان یا متاستاز در بدن را تسهیل می‌کند؛ پدیده‌ای که عامل اصلی مرگ بر اثر سرطان است.
متاستاز به طور گسترده مطالعه شده است، اما تاکنون درباره سازوکار آن اطلاعات کمی داشته‌ایم.
نتایج این تحقیق ممکن است راهکار جدیدی برای توسعه روش‌هایی در مهار متاستاز به دست دهد؛ روش‌هایی از جمله کشف داروهای کاملا جدید برای هدف گرفتن ال‌ای‌پی1 و استفاده از حضور این پروتئین برای شناسایی بیمارانی که در خطر ابتلا به نوع تهاجمی این بیماری قرار دارند.
محققان دانشگاه کویین ماری لندن، کینگز کالج لندن و موسسه فرانسیس کریک برای بررسی نحوه عملکرد آن، رفتار سلول‌های ملانومای مهاجم را مدلسازی کردند. سلول‌های سرطانی برای متاستاز باید از تومور اولیه جدا شوند، به بخش دیگری از بدن بروند و در آنجا شروع به رشد کنند.
اما سلول‌های تومور سرطانی ساختار بزرگ و سفتی دارند که به آن هسته می‌گویند و اطلاعات ژنتیکی سلول در آن ذخیره شده است اما توانایی حرکت تومور میان شکاف‌های تنگ و باریک لابلای بافت‌های اطراف را هم محدود می‌کند.
سلول‌های ملانوما می‌توانند شکل هسته خود را تغییر دهند و بر محدودیت‌های حرکتی سلول‌های سرطانی در میان بافت‌ها غلبه کنند و احتمالا به سایر اعضای بدن بروند. محققان کشف کردند ال‌ای‌پی1 است که این را ممکن می‌کند.
برای آنکه خود را در این شکاف‌ها جا دهند، باید هسته‌شان را انعطاف‌پذیر کنند.
این گروه تحقیقاتی در آزمایشگاه، سلول‌های ملانومای تهاجمی و کمتر تهاجمی را به چالش کشیدند تا درون خلل و فرج یک غشای مصنوعی که کوچک‌تر از هسته آن‌ها بود، حرکت کنند.
سلول‌های تهاجمی‌تر را از ناحیه متاستاز یک بیمار مبتلا به ملانوما گرفته بودند، در حالی که سلول‌های کمتر تهاجمی از تومور اصلی ملانوما در همان بیمار بودند.
تصاویری که پس از آزمایش‌های مهاجرت سلول‌ها گرفتند، نشان داد سلول‌های تهاجمی می‌توانند بهتر از آن‌ها که کمتر تهاجمی‌اند، درون خلل‌وفرج حرکت می‌کنند.
این سلول‌ها برای این کار در لبه هسته خود برآمدگی‌هایی موسوم به «تاول» ایجاد کردند.
این تاول‌ها مقدار زیادی پروتئین ال‌ای‌پی1 در خود دارند که در غشای اطراف هسته معروف به لفاف هسته جای می‌گیرد.
این گروه بار دوم از تولید ال‌ای‌پی1 جلوگیری کردند و سلول‌ها را برای تلاش به مهاجرت به چالش کشیدند و نشان دادند سلول‌ها در تشکیل تاول و جا کردن خود درون شکاف‌ها با مشکل مواجه شدند.
این گروه دریافتند مقدار ال‌ای‌پی1 در نمونه‌هایی که از بافت‌های مناطق متاستاز گرفته بودند، بیشتر از میزان آن در تومورهای اولیه است و تومورهایی که در سلول‌هایشان مقدار بیشتری از این پروتئین وجود داشت، به بروز سرطان تهاجمی‌تر و نتایج ضعیف‌تری منجر شدند.
پروفسور سانزــ‌مورنو، از سرپرستان اصلی این تحقیق از موسسه سرطان بارت دانشگاه کویین ماری، گفت: «ملانوما تهاجمی‌ترین و مرگبارترین نوع سرطان پوست است.»
«ما به درک جدیدتری از سازوکار کمک ال‌ای‌پی1 به رشد ملانوما رسیده‌ایم و نشان دادیم ال‌ای‌پی1 از عوامل اصلی تسهیل پیشروی تهاجمی ملانوما در مدل‌های آزمایشگاهی و بیماران است.»
«در سلول‌های متاستازی مقدار ال‌ای‌پی1 چنان زیاد است که دخالت در این تشکیلات سلولی می‌تواند بر گسترش سرطان در بدن اثر قابل‌توجهی داشته باشد.»
«هم‌اکنون هیچ دارویی وجود ندارد که مستقیما ال‌ای‌پی1 را هدف بگیرد، به همین دلیل در آینده می‌خواهیم راه‌های هدف گرفتن ال‌ای‌پی1 و تاول‌زدگی لفاف هسته را بررسی کنیم و ببینیم آیا ممکن است جلو این سازوکار پیشروی ملانوما را گرفت یا نه.»
دکتر جرمی کارلتون، از کینگز کالج لندن و موسسه فرانسیس کریک، توضیح داد چگونه تاول‌ها به سرطان امکان می‌دهند در بدن حرکت کنند.
او گفت: «لفاف هسته به هسته زیرش متصل است و بررسی‌های ما نشان می‌دهد پروتیین ال‌ای‌پی1 با سست کردن این اتصال امکان برآمده شدن لفاف هسته و تشکیل تاول را فراهم می‌کند و این تاول باعث سیال‌تر شدن هسته می‌شود.»
«در نتیجه سلول‌های سرطانی می‌توانند درون شکاف‌هایی که معمولا در آن‌ها گیر می‌کردند، حرکت کنند»
این گروه که مقاله خود را در نشریه زیست‌شناسی سلولی نیچر (Nature Cell Biology) منتشر کرده‌اند، در قدم بعدی می‌خواهند بررسی کنند آیا تاول‌زدگی لفاف هسته بر اثر وجود ال‌ای‌پی1 در سایر سلول‌ها مانند سلول‌های ایمنی نیز صورت می‌گیرد یا نه.
با این بررسی آنان می‌توانند ببینند آیا وقوع این فرایند در سایر سلول‌ها نیز به جلوگیری از پیشروی سرطان کمک می‌کند یا نه.
دکتر لین فولکس، مدیرعامل بخش تحقیق و نوآوری موسسه تحقیقات سرطان بریتانیا که بخشی از هزینه‌های این پژوهش را تامین کرده است، گفت: «مطالعاتی مانند این مثال بارز این‌اند که چرا موسسه تحقیقات سرطان بریتانیا علاقه‌مند است تامین هزینه‌های پژوهش‌هایی که دانش ما را از آنچه سرطان با زیست‌شناسی بدن ما می‌کند، افزایش می‌دهد و در کنار آن به تامین هزینه پژوهش‌هایی که بر رخدادهای بالینی تمرکز دارند نیز علاقه دارد»
«این درک جدید ما از چگونگی سیال‌تر شدن هسته سلول ملانوما و حرکتش در سراسر بدن به این کار می‌آید که دانش خود را از سازوکار سرطان افزایش دهیم و برای تحقیق در مورد روش‌های ممانعت از پخش سرطان دریچه جدیدی به روی ما می‌گشاید.»
0 دیدگاه